معرفی ساز ویولن violin

در این مقاله قصد داریم تا شما را با ساز ویولن آشنا کنیم که چه نوع سازی است، از چه اجزایی تشکیل شده است و انواع آن را معرفی کنیم.

معرفی قسمت های مختلف اجزای ساز ویولن:

آرشه

: ترکه‌ای چوبی ست که رشته‌هایی از جنس دم اسب در طول آن کشیده شده است و رشته ‌های مو در نوک آرشه با قطعه‌ای از جنس عاج یا استیل به چوب آرشه می‌چسبند.

در انتهای آرشه قطعه‌ ای به نام موگیر از جنس چوب و صدف تعبیه شده است که کشیدگی موهای آرشه را تنظیم می‌کند.

وزن آرشه‌ها برای ویولن‌های مختلف متفاوت است که به شرح زیر می باشد:

• ویولن : ۵۶ تا ۶۵ گرم
• ویولا : ۶۶ تا ۷۶ گرم
• ویولنسل : ۷۶ تا ۸۵ گرم
• کنترباس : ۱۱۵ تا ۱۵۰ گرم

تنه

: جعبه‌ ای است که بین تخته‌ ی رویی و تخته‌ی زیرین و جداره‌های طرفین قرار گرفته است.

دسته یا گردن: دسته یا گردن به دنباله ‌ چوب آبنوس تکیه سیم گفته می‌شود که محل انگشت‌ گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده‌ی ویولن می‌تواند، در تمام طول چوب آبنوس انگشت‌ گذاری نماید، انتهای دسته به جعبه‌ی کوچکی ختم می‌شود که سیم‌ها در درون آن به دورگوشی‌های کوک پیچیده می‌شوند.

خرک: بین سیم‌ها و طبله‌ی ویولن قرار گرفته است و فشار سیم ها باعث عمود نگه داشتن آن می شود. نقش خرک آن است که ارتعاش سیم ها را به طبله و به جعبه‌ی ویولن منتقل کند و نیز در داخل جعبه استوانه ی چوبی کوچکی (در زیر محلی که خرک قرار دارد) قرار گرفته که نقش آن انتقال ارتعاشات به صفحه ی زیرین ساز می باشد و مانعی است برای جلوگیری از شکسته

شدن صفحه ی روئی ساز توسط فشار سیم ها و خرک.

گریف: از آبنوس ساخته شده  و در طول گردن ویولن چسپیده است و تا میانه‌ ی جعبه ‌ی ساز ادامه دارد. گریف جایی است که نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می‌چسباند و به این ترتیب طول سیم را کوتاه کرده و نت‌های مختلف را می‌نوازد. تا آخر تنه‌ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا پلاستیک به دکمه‌ ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می‌شود.

سیم‌ها: سیم‌ها از جعبه‌ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب آبنوس، تکیه ‌گاه سیم ‌ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در سیم گیر مهار می‌شود. سیم‌های ویولن قبلا از روده‌ی گوسفند «زه» ساخته می‌شدند. امروزه در سیم‌های بم‌تر، روی روده سیم فلزی نازکی می‌پیچند و در سیم‌های زیرتر تنها از مفتول فلزی استفاده می‌شود.

سیم گیر: از آبنوس ساخته شده و در فاصله‌ی اندکی با خرک تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. نقش این ساز چه در کنسرت‌های بزرگ و چه به طور جمعی و انفرادی، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه سازها» می‌گویند.

ساز ویولن چه نوع سازی است؟

در بالا قسمت های مختلف و اجزای تشکیل دهنده ی ساز ویولن را معرفی کردیم حال می خواهیم شما را با خود ساز ویولن آشنا کنیم که چگونه سازی است و تاریخچه ی آن به کجا برمیگردد؟

مشاهده محصولات: قیمت ویولن ارزان

ویولن:

ویولن از سازهای زهی آرشه‌ای می‌باشد و از کوچکترین آن‌ها نیز به شمار می‌رود. معمولا برای نواختن، ساز روی شانه‌ی چپ و آرشه آن در دست راست قرار می‌گیرد.

تاریخچه ویولن

تحقیقات و شواهد نشان می‌دهند که این ساز از قرن ۹ میلادی در کشورهای اروپایی وجود داشته و بعضی‌ها بر این باورند که ویولن نمونه‌ی تکمیل شده‌ی ساز رباب است. ساز رباب به اروپا آورده شد و با ایجاد تغییراتی روی این ساز، سازی به نام ربک در اروپا شهرت گرفت.

بسیاری نیز معتقدند که این ساز حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در هند وجود داشته و برخی دیگر ریشه‌ی این ساز را در آفریقا و حتی کشورهای عربی می‌دانند.

ویولن‌های اولیه دارای یک سوراخ در بدنه بوده است که این سوراخ بعدها از روی بدنه ساز حذف شده است. بعضی از ایرانیان نیز معتقدند که این ساز برگرفته شده از ساز کمانچه است.

از اولین سازندگان ویولن می‌توان گاسپارو برتولتی ایتالیایی را نام برد، که در برخی موارد وی را مخترع این ساز می‌دانند. از شاگردان مشهور گاسپارو برتولتی، آندره آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویولن در سطح جهان یعنی آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را پرورش داد. تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صوت بتواند با ویولن‌های آنتونیو استرادیواری برابری نماید.

فیلم زیبای صدای ویولن استاد بیژن مرتضوی

انواع ویولن:

ویولن الکتریک:

بدنه‌ی این نوع ویولن‌ها معمولا از جنس فلز بوده و به یک خروجی الکتریکی صدا مجهز است. ممکن است برخی از ویولن‌های

الکتریکی بیشتر از ۴ سیم داشته باشند.

اولین بار استاف اسمیت در سال ۱۹۲۰ در موسیقی جاز و بلوز از این ویولن استفاده کرد.

از ویولن الکتریک معمولا در سبک‌های جاز و پاپ و … استفاده می‌شود.

طراحی این ویولن‌ها به شکل سنتی ویولن نیست و معمولا از سبک مینیمال برای طراحی این ساز استفاده می‌کنند.

پیشنهاد مطالعه: حرفه ای ترین گیتاریست های جهان

ویولن آلتو (ویولا):

ویولا یا همان ویولن آلتو از نظر ساختمانی شبیه به ویولن معمولی است با این تفاوت که ویولا چند سانتی‌متر از ویولن بزرگتر

است.

صدای این ساز از ویولنسل زیرتر و از ویولن بم‌تر است.

کوک ویولا از زیر به بم : لا – ر – سل – دو

سیم‌ها در این ساز مانند ویولن با فاصله‌ی پنجم درست کوک می‌شوند.

ویولن سل – ویولنسل:

ویولنسل از ویولا و ویولن بزرگتر است . نوازنده مجبور است برای اجرا، ساز را روی زمین میان پاهای خود بگذارد و به پاهای خود تکیه دهد در حالی که خود روی صندلی می‌نشیند. به همین دلیل زیر ویولنسل میله‌ی آهنی نصب می شود و نوک آن روی زمین قرار می‌گیرد.

صدای این ساز از ویولن و ویولا بم‌ تر است.

کوک سیم‌های این ساز شبیه ویولا است با این تفاوت که یک اکتاو بم‌ تر می‌ باشد.

کنترباس:

بزرگترین و بم ترین ساز در میان سازهای زهی – آرشه‌ای می‌باشد با این حال کمترین وسعت صوتی بین سازهای زهی را دارد.

کنترباس هم به وسیله‌ی آرشه هم به وسیله ی دست نواخته می‌شود. نوازنده کنترباس برای اجرا با این ساز مجبور است سرپا بایستد.

صدای این ساز با گیتار بیس متفاوت است و به ویولنسل شباهت دارد.

از ساز کنترباس به دلیل دشواری اجرا، کمتر برای اجرای ملودی استفاده می‌شود.

امروزه از ساز کنترباس در ارکستر سنفونی‌ها در کنار سازهای زهی کوچکتر استفاده زیادی می‌شود. همچنین این ساز در سبک‌های جاز و بلوز و راک‌ اند رول و … کاربرد دارد.

مطالعه باعث بهتر شدن سبک زندگی کردن در جامعه میشود. همانطور که میدانید لذت مطالعه در خواندن مطلبی جذاب، مفید و قابل درک است که کمک شایانی به بازدهی مغز شما میکند. پس سعی ما تولید کنندگان محتوای متنی در وب سایتها، بازنویسی مطالب مهم و کاربردی به صورت جذاب و کاملتر است. امیدوارم مطالب گفته شده در این مطلب برای شما مفید واقع شود.