زمان مطالعه5 دقیقه
می پسنـدم0
اندازه متن12
برای بسیاری از مردم، ملودی مهمترین جزء سازنده‌ی قطعه ی موسیقی است. با اینکه همه می دانند ملودی چیست اما ارائه ی تعریفی دقیق از این واژه ی آشنای موسیقی آسان نیست. اما همانطور که در فرهنگ های مختلف موسیقی بیان شده است می توانیم بگوییم: «مجموعه ای از نت های مختلف که نظم یافته و شکلی خاص به خود گرفته اند تا حس موسیقی را در شنونده ایجاد کند.» اما واکنش در مقابل ملودی موضوعی بسیار شخصی است.
آنچه ممکن است در یک شنونده حس موسیقیایی ایجاد نماید شاید برای فردی دیگر این ویژگی را نداشته باشد و چیزی که برای یک نفر ملودی ای جالب و یا حتی زیبا است ممکن است در شخص دیگر هیچ تاثیری نداشته باشد.
هارمونی هنگامی به گوش می رسد که دو یا چند نت مختلف همزمان به صدا درآیند و یک آکورد بسازند.
آکوردها بر دو نوع اند:
برای اشاره به انتخاب نت هایی که یک آکورد مجزا و تنها را می سازند؛ و یا به طور وسیع تر برای شرح و توضیح سیر کلی و روند حضور آکوردها در یک قطعه ی موسیقی.
پیشنهاد مطالعه: معرفی انواع سازهای شرقی
از واژه ی ریتم برای توضیح روش هایی استفاده می شود که آهنگساز بر اساس آن ها صداهای موسیقیایی را دسته بندی می کند و در این میان به خصوص به کشش آن ها (طول مدت صداهای مختلف در مقایسه با یکدیگر) و تکیه ها و تاکید ها توجه می کند. اگر به تجربه های قبلی خود رجوع کنید به خاطر می آورید که در یک قطعه ی موسیقی الگوی تکرار شونده ای از ضرب ها وجود دارد (که یا آن را شنیده یا صرفا حس کرده اید) که ضربان مستمر و تپش قلب موسیقی است و براساس آن گوش؛ ریتم را درمی یابد.
هر ساز کیفیت صدایی یا رنگ صوتی ویژه ی خود را دارد. مثلا صدای خاص ترومپت شناسایی سریع آن را برای ما ممکن می سازد و می توانیم صدای آن را فرضا از پیانو تشخیص دهیم. این ویژگی و کیفیت صدا رنگ صوتی ساز نامیده می شود.
آهنگساز ممکن است رنگ های صوتی را در هم بیامیزد؛ به عنوان مثال، سازهای بخش زهی ارکستر یا سازهایی که صدایی غنی و رنگ صوتی تیره ای دارند، مانند کرآنگله ها، ویولنسل ها و باسون ها یا سازهایی را انتخاب کند که تضاد رنگ های صوتی شان باعث شود برخی نسبت به دیگری جلوه ی صوتی بیشتری بیابند، مانند صدای های نافذ و درخشان پیکولو، کلارینت زیرصدا، ترومپت سوردین دار و زیلوفون در تقابل با پس زمینه ای از صداهای تیره و خفه ی سازهای برنجی و زهی بم.
پیشنهاد مطالعه: تاثیر موسیقی بر کودکان
از واژه ی فرم برای توضیح طرح اصلی با نقشه ای استفاده می شود که آهنگساز براساس آن به یک قطعه ی موسیقی شکل می دهد و آن را می سازد.
طرح ها و فرم های موسیقیایی فراوانی وجود دارد و مصنفان موسیقی در دوره های مختلف تاریخ موسیقی شیوه ها و روش های گوناگونی را در این زمینه به کار گرفته اند.
برخی آثار موسیقی صدایی فشرده و متراکم ایجاد می کنند. صدایی غنی، سیال و روان؛ و برخی دیگر صدایی متفرق و نامتراکم دارند و حالتی دندانه دار و ناهموار را تداعی می کنند. برای توصیف این جنبه از موسیقی، از واژه ی بافت استفاده می کنیم زیرا اصوات موسیقیایی را که کنار یکدیگر در یک قطعه ی موسیقی حضور دارند، می توان به رشته نخ هایی تشبیه نمود که پارچه از آن بافته می شود. آهنگساز به سه روش کلی می تواند بافت موسیقیایی خود را شکل دهد:
بافت مونوفون: یک خط ملودی تنهایی که هیچ گونه همراه کننده ای ندارد هیچ هارمونی این خط ملودی رو همراهی نمیکنه.
بافت پلی فنی: دو یا چند خط ملودی که همزمان در طول قطعه ی موسیقی به گوش می رسند (گاهی این بافت را بافت کتراپون می نامند).
بافت هوموفون: یک ملودی تنها که در مقابل آن معمولا آکورد های همراهی کننده ای قرار دارند و ریتم پایه ی واحد و مشترکی همزمان در تمام بخش ها حضور دارند.
مطالعه باعث بهتر شدن سبک زندگی کردن در جامعه میشود. همانطور که میدانید لذت مطالعه در خواندن مطلبی جذاب، مفید و قابل درک است که کمک شایانی به بازدهی مغز شما میکند. پس سعی ما تولید کنندگان محتوای متنی در وب سایتها، بازنویسی مطالب مهم و کاربردی به صورت جذاب و کاملتر است. امیدوارم مطالب گفته شده در این مطلب برای شما مفید واقع شود.
گردآوری شده توسط: آلیک موزیک
کلیه حقوق مادی و معنوی برای این سایت محفوظ می باشد و هرگونه کپی برداری شامل پیگرد قانونی می باشد.
